مسئولیت و سازندگی

هر بار گردن کشی و عصیان می‌کنم، صدای همهمه فرشته‌ها دوباره بلند می‌شود. تعجب می‌کنند از اینکه خدا با وجود آن‌ها من را برای چه می‌خواست؟! آخر کجای شخصیت من به خدا شبیه است که خلقم کند تا جانشین او شوم؟!

خدا، من و تو را با هر دو تا دست‌هایش آفریده. خودش گفته این را؛ گفته"هر دو تا دست‌هایم"؛ "خلقت بیدی". فکرش را بکن! بعد هم نگاهمان کرده و خودش را برای خلقت ما، برای این دست کارش تحسین کرده، به خودش آفرین گفته. بعد هم فرشته‌ها را واداشته به ما سجده کنند. شیطان را مواخذه کرده که چرا تکبر ورزیده و به ما سجده نکرده؛ به ما که حاصل خلق هر دو دست‌های اوییم؛ "یا ابلیس ما منعک ان تسجد لما خلقت بیدی".

هر بار هوای گردن کشی و عصیان برت می‌دارد، پیش از آن‌که صدای همهمه فرشته‌ها دوباره بلند شود، پیش از آن‌که خدا با آن ابهت خدایی‌اش بگوید:"من چیزی می‌دانم که شماها نمی‌دانید" خودت برگرد و به شیطان بگو که دور شود، بگو:"من حاصل خلقت هر دو دست‌های اویم! رد دست‌هایش هنوز روی همه وجودم هست، به من دست نزن"!

این سه پاراگراف بخشی از یک یادداشت توصیفی بود که امروز خواندم، بعد از مدت‌ها چرت و پرت خواندن در سایت‌ها و مجلات خیلی لذت بخش بود، مخصوصا این نکته‌اش که خداوند می‌فرماید: خلقت بیدی.